Niedowidzenie to zaburzenie funkcji wzrokowych, które może wynikać z różnych przyczyn, takich jak wady refrakcji, choroby oczu, zaburzenia neurologiczne czy genetyczne. W celu poprawy jakości życia osób dotkniętych tym problemem stosuje się różnorodne metody terapii widzenia. Celem tych terapii jest usprawnienie poszczególnych funkcji wzrokowych, takich jak umiejętności bilateralne, projekcja egocentryczna, koordynacja funkcji wzrokowych i motorycznych oraz wyższe funkcje wzrokowe – poznawcze.
Terapia optometryczna jako podstawa leczenia niedowidzenia
Jedną z podstawowych metod leczenia niedowidzenia jest terapia optometryczna. Polega ona na korekcji wad refrakcyjnych za pomocą odpowiednio dobranych okularów lub soczewek kontaktowych. Dzięki temu pacjent może uzyskać maksymalną ostrość wzroku, co wpływa na poprawę komfortu życia oraz wydajności pracy narządu wzroku. Terapia optometryczna może być stosowana zarówno u dzieci, jak i dorosłych pacjentów. W przypadku dzieci ważne jest jednak regularne kontrolowanie ostrości wzroku oraz dostosowywanie korekcji optometrycznej do zmieniających się potrzeb wzrokowych. W niektórych przypadkach stosuje się również specjalistyczne filtry barwne, które mają na celu zminimalizowanie odblasków czy kontrastów świetlnych, co może przyczynić się do poprawy jakości widzenia.
Trening wzrokowy jako metoda usprawniania funkcji wzrokowych
Kolejnym ważnym elementem leczenia niedowidzenia jest trening wzrokowy. Jest to zestaw ćwiczeń, które mają na celu usprawnienie poszczególnych funkcji wzrokowych, takich jak fiksacje, ruchy śledzące, akomodacja, umiejętności dwuoczne czy obuoczne. Ćwiczenia te mogą być wykonywane zarówno pod okiem specjalisty, jak i samodzielnie w domu. Ich celem jest poprawa koordynacji między oczami, zwiększenie zakresu widzenia oraz poprawa zdolności do przetwarzania informacji wzrokowej. Trening wzrokowy może być stosowany u osób w różnym wieku, jednak szczególnie ważny jest dla dzieci z zaburzeniami widzenia, które mogą wpływać na ich rozwój oraz naukę.
